Przygotowanie do zawodów HFT część IV - pozostałe aspekty HFT

Regulamin konkurencji - należy obowiązkowo zapoznać się z aktualnym regulaminem konkurencji, regulaminem bezpieczeństwa jak i z regulaminem dla organizatora. W tym ostatnim dokumencie  znajdziemy wytyczne dla poszczególnych wielkości stref trafienia i dystansów co będzie nam bardzo pomocne na torze.

Aktualnie obowiązujące w Polsce regulaminy są publikowane  na stronie: www.pfta.pl.
Nawet jeżeli jakieś zapisy mogą być dla nas na początku niejasne to po lekturze tych dokumentów będziemy czuć się dużo pewniej w trakcie rywalizacji.

Warto również zapoznać się z wytycznymi WHFTA, gdzie w czytelny sposób na fotografiach pokazano podstawowe zasady dotyczące postaw strzeleckich jak i najczęstsze błędy popełniane przez zawodników:  LINK

Kolejna i równie ważna kwestia - checklista. Należy ją sporządzić i sprawdzić przed wyjazdem na zawody aby zawsze mieć ze sobą absolutne minimum:
1. Karabinek
2. Śrut + zapasowe pudełko z 30-40 sztukami śrutu na wszelki wypadek
3. Mata
4. Rękawica
5. Notatki z naszą trajektorią i notatki dotyczące pomiaru stref trafienia
6. Przetoczka do ładowania/ końcówka do ładowania karabinka PCP
7. Zestaw kluczy do naszego karabinka
8. Pas do noszenia karabinka lub futerał, jeżeli na tor nie zabieramy futerału bądź kufra w którym nosimy karabinek na co dzień
9. Chusteczki do czyszczenia optyki
10. Butla – jeżeli chcemy być niezależni od organizatora

Większość z nas uważa, że w świetnie radzi sobie z oceną odległości  a co najmniej wykonuje to zadanie poprawnie … do czasu, kiedy po raz pierwszy znajdziemy się na torze HFT. Każdy, kto uprawia  strzelectwo terenowe  zna to uczucie, tak z przeszłości jak i często z ostatnich zawodów :-), kiedy to śrut trafia o centymetr wyżej hit zony. Dobrze, że trafił chociaż w blachę a nie poszedł całkiem górą ... tak właśnie sprawdza się nasza umiejętność oceny dystansu w terenie.

O sposobach oceny odległości  do celu szerzej pisaliśmy tutaj: LINK

Jest to sztuka, którą należy stale doskonalić samemu dlatego teraz skupimy się na absolutnym minimum, które powinno zostać wykonane przed pierwszymi zawodami HFT.
Te działania możemy zaplanować z powodzeniem w trakcie i równolegle z opisywaniem trajektorii na poszczególnych dystansach ale z uwagi na niezbędny czas polecam poświęcić temu zadaniu osobny trening.
Potrzebne będą przygotowane wcześniej kartki papieru z różnymi wielkościami stref trafienia  oraz cele reaktywne, najlepiej figurki FT lub spinery z blachą wokół lizaków.
Kartki z narysowanymi strefami o różnych średnicach ustawiamy na dystansie HFT począwszy od 7,0 metra. Obok kartki, na tym samym dystansie ustawiamy figurkę FT lub spinera.
Korzystając z zapisów regulaminu sprawdzamy na jakim dystansie jaka strefa może zostać zastosowana pamiętając, że stosowane są strefy trafienia (HZ) w przedziale 15 – 40mm a wytyczne regulaminowe są następujące:
-odległość do celu o strefie trafienia 15-19mm: 12 - 23m
-odległość do celu o strefie trafienia 20-24mm: 7 - 28m
-odległość do celu o strefie trafienia 25-34mm: 7 - 37m
-odległość do celu o strefie trafienia 35-40mm: 7 - 42m

Pomiary wykonujemy dwutorowo i zapisujemy wynik. Najpierw domierzamy siatką celowniczą lub krzyżem poszczególną HZ i opisujemy sobie w notatkach jej wielkość (obraz) na tle krzyża a następnie przechodzimy na figurkę i opisujemy obraz jaki widzimy w celowniku pod kątem nieostrości.


Do pomiarów należy wykorzystywać cele w kolorze srebrnym z czarnymi strefami trafienia bo taka kolorystyka dominuje obecnie na zawodach HFT.  Pomiar na figurkach w innej kolorystyce, szczególnie gdy blachy figurek będą ciemne,  może wyjść inaczej. Tak przechodzimy cały dystans od 7 do 42 metra dzięki czemu będziemy mieli za jednym razem opisane dwie podstawowe techniki wspomagania pomiaru odległości w HFT – pomiar wielkości HZ siatką celowniczą i pomiar odległości do celu za pomocą nieostrości.  Pomiar wielkości HZ powinniśmy wykonać dla podstawowych wielkości HZ czyli 15mm, 20mm, 25mm, 35mm i 40mm. Oczywiście mogą zdarzyć się pośrednie strefy trafienia ale wciąż jest to rzadkość na torze.  Podczas pomiaru nieostrości powinniśmy zwracać uwagę i zapisywać szczegóły tzn. na jakim dystansie zaczyna rozmywać się krzyż, na jakim cel, jak wyraźnie na danym dystansie widzimy np. przestrzeliny na HZ czy na blasze a na jakim dystansie widzimy je już rozmyte itd.

Dość dobrze i przystępnie całą procedurę opisał Witold Bojanowski na forum bron.pl w temacie LINK
i każdy początkujący strzelc powinien zapoznać się z tym opracowaniem.

Finalnie powinniśmy wykonać sobie notatki np. w formie jak poniżej, które zawierać będą podstawowe dane dotyczące trajektorii jak i wytyczne w zakresie oceny odległości siatką celowniczą.



Na koniec kwintesencja HFT. Postawy wymuszone stojąca i klęcząca. Wprawdzie w regulaminie pozostaje jeszcze możliwość zastosowania postawy wymuszonej z podparciem ale w zasadzie organizatorzy nie przygotowują już takich stanowisk i na torach spotykamy wyłącznie postawy bez możliwości podparcia.
 
Wśród strzelców krąży powiedzenie, że „zawody wygrywa się wymuszonymi”. Jest ono ze wszech miar uzasadnione. Po pierwsze na torze 30-stanowiskowym jest postaw wymuszonych sześć a na torze 40-stanowiskowym aż osiem. Przy obecnym poziomie polskiego HFT, gdzie aby myśleć o wysokich lokatach nie można spudłować więcej niż dwa może trzy  razy, na stanowiskach z postawami wymuszonymi nie możemy sobie pozwolić na zbyt liczne błędy. Dopiero jak poprawimy skuteczność z postawy stojącej i klęczącej możemy myśleć o zbliżeniu się do czołówki zawodów – to pierwszy krok. Są oczywiście kolejne, jak to z reguły bywa trudniejsze … bo jak zbliżymy się już do wymarzonych wyników na torze z dwoma czy trzema jedynkami to „tam”, będzie na nas już czekać duża grupa zaprawionych na torach nie tylko w kraju ale i za granicą bardzo doświadczonych i świetnie strzelających zawodników na czele z Dariuszem Kidą czy Januszem Peluchą i gotowych do dogrywki. Bo właśnie w drodze dogrywki najczęściej ustalane są ostateczne miejsca na podium zawodów. Dodatkowo podczas dogrywek musimy liczyć się z kolejnym aspektem podnoszącym poziom stresu jak i czasem mocno rozpraszającym a mianowicie licznie zgromadzoną publicznością. I w takich właśnie warunkach będziemy zmuszeniu oddawać serie strzałów z postaw wymuszonych. Zatem jeszcze raz należy podkreślić wagę należytego wyszkolenia tych umiejętności.



Na temat zasad budowania postaw strzeleckich w konkurencjach olimpijskich można znaleźć w internecie wiele pomocniczych artykułów jak i filmów. Należy kierować się zawartymi w nich instrukcjami z założeniem, że są to tylko wytyczne wyjściowe gdyż po pierwsze postawa strzelecka jest indywidualną kwestią każdego zawodnika i praca nad nią wymaga dużo czasu a po wtóre nasze strzelectwo terenowe wymaga też pewnej specyfiki. Niemniej dobrą bazą są wytyczne przejęte ze strzelectwa tarczowego.
 
Z przykładowymi postawami zawodników HFT można zapoznać się w innym artykule: LINK

Nie nauczymy się prawidłowej postawy po kilku złożeniach.  To zadanie wymaga dużo pracy. Jednak przed zawodami należy chociaż kilka razy przyjąć postawę stojącą i klęczącą. Sprawdzić jakie ułożenie nam ewidentnie nie pasuje a jakie ułożenie będzie dla nas najbardziej naturalne i powtarzalne.



Byłoby idealnie, gdybyśmy znaleźli również czas na co najmniej jeden trening na wietrze. Oprócz błędów w ocenie odległości wpływ wiatru jest chyba drugim najczęstszym czynnikiem powodującym brak celnego trafienia w HFT. Kilka porad na ten temat znajduje się w innym artykule: LINK

LINKI DO KOLEJNYCH CZĘŚCI ARTYKUŁU:

Przygotowanie do zawodów HFT część I - sprzęt i akcesoria
Przygotowanie do zawodów HFT część II - ustawienie zestawu strzeleckiego
Przygotowanie do zawodów HFT część III - przestrzelanie i opisanie trajektorii pod kątem zawodów HFT

copyrights©strzelectwoterenowe.pl